Aankomst

Gisteren was het dan zover, Renata vertrekt naar Hongarije, om daar te studeren.

De nacht voor vertrek was wel een gedoe, spullen pakken en weet ik het allemaal. Uiteraard kon ik het niet laten om een heerlijke kersenbol te halen op de pracht kermis van Tilburg en nog even een ruige attractie mee te pakken.Hier betaalde ik later die avond de prijs voor, aangezien ik pas laat klaar was met alles. Maar who cares de dag erna zou ik niet meer in ons lekkere kikkerlandje zijn.

's Ochtends vroeg op om de laatste dingen te regelen. Een onderkomen voor Laura de goudvis, aanzien ene Sven eerder op vakantie ging waardoor mijn arme beestje een ander baasje zou moeten hebben in de lange tijd dat ik op Hongaarse bodem verblijf. Gelukkig is daar Remko die mijn Laura vangt en meenement in een plastic medicijnzakje in de kom, in de auto (met zak er omheen, anders raakt Laura gestresst), helemaal naar Dordt als tussenstation en Oud-Beijerland als eindpunt. Ja ja Laura jij verblijft in het pitoreske Oud-Beijerland. Remko heeft gezegd een plantje voor je te kopen, hij heeft zelfs een of ander zuurstofsysteem, dus je bent in goede handen.

Uiteindelijk waren daar mijn mama en zus om mij te vervoeren naar Eindhoven airport. Een beetje laat arriveerde ik dan, bepakt en bezakt. Laura, Ashley en Stephanie waren er al om mij uit te zwaaien. Snel ingecheckt en wat blijkt, Renata mocht gewoon per tas 32 kilo meenemen ipv in totaal 32 kilo. Dit is genoeg reden om in Hongarije de winkels onveilig te maken. Na alle rondsloms kon ik dan eindelijk afscheid nemen van mijn dierbare vriendinnetjes, zus en mama.
Er werden nog pracht kado's in mijn handen geduwd, waarom ik in het vliegtuig nog hard om heb zitten lachen. Dank jullie wel meisjes :D
Heel lief van jullie.

Ik heb een prima vlucht gehad, maar wat wil je met een vrouwlijke piloot? Een landing die subliem was volgde. Mijn tassen kwamen al snel op de lopende band. Alle andere passagiers keken raar op waar al die tassen heen gingen met dat kleine meisje. Ik werd met een vette knipoog begroet door de mannelijke beveiliger. Dit was mijn eerste kennismaking met de hongaarse man, van deze trip. later zouden er nog meer knipogen volgen.
Bepakt en bezakt sjokte ik naar de trein. Aldaar moest ik even wachten en elke Hongaarse man die passeerde lachte lief en keken vervolgens erg verwonderd naar al mijn tassen.
Uiteindelijk was daar de trein. De trein die mij van Boedapest naar Szeged zou brengen, in wel te verstaan 2 uur.
De trein had een enorm hoge instap, maar ik lachte lief en een hongaarse man hielp mij alle kilo's binnen te sjouwen. Heb meteen maar even gevraagd waar ik moest zitten, aangezien je twee verschillende delen hebt. De man wuifde en ik volgde. Ik zette mijn baggage neer en begon chill naar mijn Ipod te luisteren. Toen ik het net begon te waarderen kwam de conducteur. Hij vroeg om mijn ticket. Hij keek naar mij, de ticket, naar mij, de ticket en ik begon twijfel te krijgen of ik wel goed zat.. en inderdaad de man begon hevig te wuiven. Toen ik vroeg wat er aan de hand was, bespeurde ik wat roodheid in zijn gezicht. De beste man sprak geen engels. Ik probeerde nog of hij duits sprak, maar helaas het mocht niet zo zijn. Hij begon steeds heftiger te wijven naar voren, dus renata vertrok naar voren. Aan het einde van de coupe heb ik even gewacht, ik dacht misschien wil de beste man mij wat duidelijk maken. Na meerdere kaartjes gecontroleerd te hebben zag de kaartjes stempelaar mij staan en begon weer hefig te wuiven, zelf een beetje boos. Ik dacht ojeee.. Maar gelukkig kwam van de andere kant de andere controleur en hij was heel vriendelijk toen ik mijn tanden liet zien door een stralende lag. In zijn beste hongaars probeerde hij mij wat te vertellen, maar dat kwam niet aan. Lucky me, een andere hongaarse man zag het taffereel en kwam mij helpen, hij sprak namelijk engels. Ik zat inderdaad verkeerd en moest verplaatsen. Zo gezegd zo gedaan, of toch niet met al die kilo's. Slepend vervoerde ik de baggage door de trein. Toen zag ik mij daar toch een mooi plekje, alleen waar laat ik toch al die baggage? Uiteraard was er weer een man die mij hielp mijn tassen boven mijn hoofd op de rekken te leggen. Behulpzamen mannen hier, enorm :D. In het hokje waar ik in zat, zat een hongaarse vrouw die engels sprak. De man die mij hielp met zijn vrouw en stiefzoon van 18 jaar. De engelse vrouw begon tegen mij te praten. Wat ik hier kwam doen, waar ik vandaan kwam enzovoort. Ze heeft mij keihard uit zitten lachen dat ik maar 1 maand had om hongaars te leren. Ik lachte maar wat terug en dacht, wacht maar, ik kan dat =P.
Heel de weg heb ik gepraat met de zoon van de behulpzamen man. Hij bleek bij pick te werken, een of andere salamiworstenfabriek. Hij verdiende daar 1,50 euro per uur, echt bizar. Hij wist mij te vertellen over 'the beergarden' daar kan je een halve liter bier halen voor 1 scharminkele euro, wat een feest is dat. Aangekomen op bestemming hebben zoon lief en vader lief mijn spullen gedragen. Buiten stonden 2 meisjes op mij te wachten 1 daarvan wordt mijn hongaarse lerares. Het andere meisje had ook haar vriend meegebracht, en hij was de sjaak, hij mocht namelijk mijn zwaarste tas dragen. Toen ik zei dat dat niet hoefde weigerde hij, in de andere hand had hij mijn handbagage van 11 kilo en ook die mocht ik niet zelf dragen. Ik was goed genoeg voor enkel mijn backpack van 13 kilo.

eenmaal aangekomen in het hostel heb ik mijn spullen gedumpt en ben ik met Margriet (alleen dan op zijn hongaars) Sopie en haar vriend Gregory (die wederoom op zijn hongaars uitgesproken dienen te worden) pizza in de stad wezen eten. Daarna door naar de supermarkt om daar water te halen.
Op mijn kamer weer aangekomen heb ik lekker gedoucht en jan en anderman even gesmst. Al snel kwam er een bulgaars meisje, ze zou hier zijn voor maar 1 nacht en daarna vertrekken naar een andere kamer. Ze was een journalist die haar leeftijd niet wilde vertellen. Wel een erg aardig meisje. Ze gaat ook de taalcursus doen maar dan voor 2 weken, langer kon ze niet vrij krijgen. In de avond zou mijn litouwense roommate arriveren. Echter in de ochtend was ze er nog steeds niet, Swetlana (mijn bulgaarse roommate voor even) en ik snapte er niets van. Toen ik gedoucht aangekleed en heel de m5k mak was en net wilde vertrekken arriveerde Caro, een duits meisje. Ze studeert aardrijkskunde en zo ziet ze er ook wel een beetje uit, niet echt een girly girl met roze en strikjes zoals ik, maar wel enorm aardig. Met haar ben ik naar de supermarkt geweest om wat te vressen te halen. De druppels goten helaas uit de lucht (volgende week wordt het 40 graden). Nat aangekomen in het hostel (want wie neemt er nou een regenjas of paraplu mee op exchange) hebben wij onze broodjes opgegeten met ham die bijzonder verdacht veel rook naar Salami. In de supermarkt heb ik trouwens Pick salami worsten zien liggen in het schap, allicht moest ik aan Peter denken de jongen van 18 die mij honderduit vertelde over de beergarden in de trein.

Toen Caro en ik allebei het internet ontdekt hadden, werd er geklopt op de deur. Daar was onze derde roommate, het meisje uit litouwen. Ze werd gebracht door 2 vrienden die hier ook in Szeged wonen. Haar twee vrienden waren ook op exchange geweest maar dan naar Lithouwen en zo kende ze elkaar. Enorm aardige mensen en ook echt een leuk meisje. We hebben alleen kennis gemaakt want ze vertrok weer met haar vrienden voor haar baggage.

Vanavond begint om 7 uur de openingsceremony op de universiteit. we krijgen dan hongaars eten en een paar van die hoge pieffen komen ons welkom heten. Ik krijg dan alle andere studenten te zien, dus dat wordt vast en zeker leuk. Ik hoop dat daarna nog een feestje is.

Ohja, inmiddel ken ik 3 hongaarse woorden, namelijk Szia wat hallo betekent en kussenum(hoe je dat dan ook spelt) wat dank je wel betekent. In het kort bij informele gelegenheden mag je kussie zeggen wat voor mij echt klikt als een kusje hihi.

Nou nu zijn jullie een beetje op de hoogte van het reilen en zeilen hier :)

Liefs Renata