hat ke'tto"

Hallo iedereen,

Het is al weer even geleden dat ik wat van mij heb laten weten, maar er is hier ook zoveel te doen. Het laatste wat ik op internet is gezet is geweest om maandag en nu zijn we al weer een week verder.

Na maandag heb ik geoefend met de Hongaarse taal. De schooldagen zijn nog steeds hetzelfde van 9 uur in de ochtend tot half 6 in de avond. Na school terug naar het hostel lopen, wat zo’n 30 minuten in beslag neemt, maar heerlijk is na een hele schooldag. Deze week hadden we wat meer vrije tijd. Een paar van de cultuurlessen werden namelijk deze week in het Hongaars gegeven. Aangezien mijn Hongaars nog niet dusdanig verrijkt betekend dit vrije tijd voor Reni, en alle anderen zieltjes die de woeste Hongaarse taal proberen te beheersen.
Dit betekende dat we een aantal dagen van half 1 tot 4 uur vrij waren om te gaan en te staan waar we wilden. Zoals gewoonlijk werd er deze week weer gegeten op onze vaste stek, de fontein. Prima meetingpoint. Iedereen haalt eten waar hij of zij trek in hebt en we share bij de fontein. Onze vrije tijd hebben we nuttig besteed aan ons hazivalidad (homework). Een test stond is namelijk op te wachten aan het eind van de week. Dit studiegeneuzel werd af en toe gedaan onder het genot van een echt Hongaars genotsmiddel, namelijk Fruts. Wijn met soda, te bestellen in alle mogelijke verhoudingen zoals 2 om 1, 1 om 2, 1 om 1 of wat dan ook. Dit drankje is erg verfrissend bij de Hongaarse zomer hitte. Zo verstreken dus de dinsdag en woensdag. Met natuurlijk niet te vergeten in de avond het tekstboek translations met Benedikt en de opgegeven zinnen van Christiaan (Bulgarije) om te vertalen in ons meest vloeiende Hongaars.

De donderdag was een heel ander verhaal. Na de lunch zijn we met mijn roomies, Benedikt, Hector, Francois, Lisa en ik naar het zwembad geweest. Dat is me toch een immens groot zwembad. Als je onder de 23 bent ben je een junior en mag je een hele dag zwemmen in het binnen en buitenbad. Twaalf euro voor een zwembad is wat aan de dure kant, zeker voor Hongaarse begrippen. Maar eigenlijk was het ook een groot auqapark, met enorme glijbanen.
In het zwembad hebben ze zelfs een lift om op de juiste hoogte te komen voor de blauwe en gele glijbaan. Uiteraard hebben we alle glijbanen meerdere malen uitgeprobeerd en ook op alle mogelijke manieren. Favoriet was de familieglijbaan waarbij we met zijn 7en naast elkaar naar beneden konden rauzen. Natuurlijk kon de vriendelijke badmeester mijn glimlach niet weerstaan en moest hij wel een foto maken van dit gejubel. Alle badmeester had ik namelijk in mijn pocket, want eigenlijk mocht ik de glijbaan niet ad voordat ik mijn ketting en andere shizzle af deed. Maar voor deze ene keer mocht Reni dan toch gaan naar het laten zien van haar tanden met een glimlach van oor tot oor en twinkelt eyes. De fransman is jaloers op hoe ik iedereen naar mijn hand kan zetten in dit land met mijn glimlach, hihi. Na deze fundag was het tijd voor een milkshake op het dank van het zwembad in het zonnetje. Na deze genuttigd te hebben konden we terug naar ons panzio, daar waar het eten stond te trappelen om onze mondjes in te gaan, op weg naar onze lege buikjes. De avond werd gevuld maar studeren en studeren van de tussentijdse test van vrijdag.

Vrijdag om 5 uur opgestaan voor de laatste taalvoorbereidingen en met de bus naar school, zodat er nog wat gestudeerd kon worden. De test verliep smooth. Ik had 79 procent goed, en het waren allemaal openvragen, dus geen gokkans. Prima score dus. Na deze sensatie was het tijd voor onze pauze, en het vervolg van de taalles. Na de lunch was het onze laatste les van bubi onze afternoon teacher, want na 2 weken switchen ze. Uiteraard hadden Benedikt en ik voor een prima kaart gezocht en verse bloemen geplukt uit het gemeente perk. Bubi werd er helemaal verlegen van. Na de les weer op weg naar de panzio waar deep frited stuff ons op stond te wachten. Na deze smaakvolle maaltijd was het opschieten opschieten want we hadden een huiswarming van Sandra en Jordi (de spaanse). Zij blijven namelijk een heel jaar in Szeged en hadden een flat gevonden. Nadat iedereen verzameld was bij de egyetem (universiteit) zijn we met zijn alle naar de flat gegaan en pas weer weggegaan naar het tweede geklaag van de buren. Na het beklacht van de buren is het merendeel van de groep naar een af andere Hongaarse studentenclub gegaan en de rest heeft zich verspreid over de rest van de stad en hun bed. Reni was van de partij in de Club. Tot in de late uurtjes hebben wij daar onze beste dansmoves talen zien en de goedkope drankjes laten vloeien. Nederland was goed vertegenwoordig, want de twee dutchies waren er nog tot de laatste uurtjes. Tussen de Mexican Guy and The Rude Boy ben ik met de taxi naar huis gekomen voor 3 scharminkele eurootjes.

Zaterdag stond in het teken van uitslapen en rustig genieten van alle indrukken van de afgelopen twee weken. Weinig bijzonders gedaan, behalve dan het eten van gefrituurde shizzle.

Zondag vroeg op en om half 6 vertrokken naar Mars ter, om daar vervolgens de bus te pakken naar Subotica in Servië. Aangezien Szeged bij de grens ligt is het maar 50 km naar dit kleine stadje. ’s Ochtends was het nog maar de vraag of ik de boarder over kon met mijn ID, maar na wat surfen in de vroege ochtend toch maar gegaan. Dit omdat op menig forum te lezen was dat je sinds halverwege juli met je ID in Servië kunt komen. Echter is het ministerie van buitenlandse zaken hier in Nederland nog niet van op de hoogte. De buschauffeur leek een beetje twijfelachtig maar uiteindelijk mocht ik dan toch mee naar Servië. De bus vertrok om half 7 en om tien voor acht stonden we daar dan in de middel of no where in Servië. Deze immense tijd voor 50 km heb je nodig voor de douane. Aangekomen hebben we een uiterst vriendelijke taxi chauffeur gevraagd naar het citycentre. Met ons beste Hongaars en Vaida’s Russisch wees de beste man ons te richting. Na een aantal kilometer gelopen te hebben en toch wel twijfels werden we aangesproken door een uiterst goed Engels sprekende vrouw. Deze dame wist ons te vertellen dat de beste taximan ons totaal de verkeerde richting op gestuurd had. Reni had namelijk gelijk met de opmerking: hé daar is een kerk, dat is vast het centrum. Wij heel het end weer terug zonder kaart of enige Dinar. Bij een travelshop hebben we de weg nog even nagevraagd en de valuta, 1 euro staat gelijk aan 105 Dinar. Even ter info een biertje betaal je 75 dinar voor (halve liter), voor water betaal je 45 Dinar (minder dan een halve liter), met zijn 3en eet je een heel menu met soep vooraf voor 12 euro. Aangezien Vaida en Francois roken (we waren met zijn 3en), weet ik dat je een pakje sigaretten koopt voor 1 eurie. Arme Serven. Helaas was het zondag en op zondag is de tourist information closed. Echter vielen we met ons neus in de boter, want er was een en ander festival met traditionele kleding. Naar alles van een afstandje bekeken te hebben onder genot van een heerlijke chemische roze kamille thee zijn we op onderzoek uitgegaan. Het is een mooi stadje wat zeker de moeite waard is. De Oude Synagoog is een lust voor het oog. De stad is schoon en erg ruim opgezet. Tevens kun je op elke hoek van de straat Beni Popcorn vinden. Een rijdende hamster met ogenvol van popcorn. Om 3 uur hebben we de bus terug genomen, opnieuw de 50 km maar dit keer goed voor 3 uur. De Hongaarse grens van Servië naar Hongarije is namelijk erg streng. Iedereen levert zijn paspoort in en alles wordt gescand en check check dubbel check. Tassen worden leeg gehaald en weet ik het allemaal. Wanneer alle paspoorten goedgekeurd zijn worden ze terug gegeven aan de voorste passagier, deze deelt deze dan weer uit, soort van Take which you want. Prima ervaring. Het was nog even spannend of ik Hongarije weer in mocht. De namelijk niet zo blij kijkende douane mevrouw heeft 5 min naar mijn idee gekeken. Of mijn foto is niet duidelijk of ze was zo intrigeert van het pracht staaltje kunstwerk van de Nederlandse staat.

Aangekomen in Szeged op Mars square, 45 minuten naar huislopen. Iets voor zeven kwamen Vaida en ik aangekakt in het hostel, met de wetenschap dat om 7 uur de internationale avond zou starten en wij maar bar graag wilden douchen. We hebben daarom maar in de gedachten geleefd dat laat komen fashonable is. Helaas pakte het niet zo fashionable uit toen iedereen al spik en span aan tafel zat te luisteren naar de vertegenwoordiging van al het nationale eten van de internationale studenten. Eva en ik hebben arretjescake gemaakt, wat meer pudding was dan cake. Echter viel het in de smaak en was het in een mum van tijd leeg gelikt en wilde iedereen het recept hebben. Ik denk dat de truck de martini is. Na deze lekkere vreterijen was het tijd voor elke klas om een kort optreden te geven. Onze groep Kiray Bogaca, wat koning foccatia betekent, hebben een poppenkast gedaan met handmate poppen. Ons debuut is vastgelegd op camera, dus jullie kunnen genieten van een pracht Hongaars schouwspel.
Als Holland hebben wij the pineapplegame geïntroduceerd (complexers kennen het wel, de ring op je neus), ook dit viel in de smaak, dus Eva en ik zijn hier echt de Bomb. De avond werd buiten voortgezet in de tuin van de Panzio, waar allerlei spelen gespeeld werden tot in de late uurtjes.

Vandaag was weer een lesdag zoals alle andere. Onze nieuwe afternoon teacher is Piroska, ofwel Piro (volgens de Mexican Guy slag voor netjes gezegd mannenverslinder in het Spaans, dus daar is ze klaar mee). Ook Piro had na de eerste minuut al ontdekt dat Hongaars niet mijn beste kant is maar dat onze klas wel de gezelligste is. Aangekomen in het hostel stond een heerlijk kaasmenu op mij te wachten (Laura you will loved it). Voor het eerst was ik blij toen er gefrituurd vlees gebracht werd. Helaas onterecht, want verstopt helemaal in het midden zal hier ook kaas in. Gelukkig was daar het witte brood en de salade. Hopelijk is het morgen minder kaasachtig

Papa jammer dat ik er niet ben om alle tomaten en uien en dergelijk op te eten. Maar ze komen vast goed terecht.

Tot snel allemaal.

Liefs Reni